Het Heel en Al in vergelijking met een perzik.
Inleiding.
Hoewel ik al jaar en dag in contact probeer te komen met astronomen en kosmologen, is dit tot op heden niet gelukt.
In het weten dat "Alle cycli in ons Universum elkaars gelijke zijn", ziet het er voor mij zo simpel - misschien wel te simpel voor hen - uit.
Soms vraag ik mij in arren moede af : "Hebben deze super-geleerden nooit met bewustzijn een perzik gegeten?"
Ja!
Zo simpel, want dan hebben ze het HeelAl in hun hand en eten ons Universum op.
De pit van de perzik is het zwarte gat, waar materie tot een keiharde kern is gefuseerd.
Het vruchtvlees is ons Universum en…
De schil zijn de planeten, waar wij als aarde deel van uitmaken.
Waarschijnlijk is die perzik voor die kosmologen een statisch geheel of louter een sappige vrucht, maar voor mij is het iets waar een nieuwe perzikboom uit kan groeien, nadat eerst het vruchtvlees door de pit is verteerd.
Laat mij de zoveelste poging wagen U een beeld te schetsen van dit onmetelijk Universum, dat louter en alleen kan bijven voortbestaan als de schil zo lang mogelijk in tact blijft.
Laat mij daarvoor beginnen op het moment dat die harde pit openbreekt en er een levensboom uitgroeit : de Big Bang.
Het HeelAl in beweging.
Wetenschappers zijn het er unaniem over eens dat de "oerknal" een onvoorstelbaar grote atoombom-ontploffing is, die alle materie grote lading electromagnetische energie meegeeft, waardoor alles in beweging gehouden wordt.
Die materie noemen wij het uitdijend deel van het Universum.
U hebt vast wel eens een opname gezien van zo'n atoombom-ontploffing, die wij na-aapten van de big Bang.
Het is een bol op een hele lange steel.
Die macro Big Bang is een paddestoel op een hele lange steel
Die Big Bang van gefuseerde materie boort zich met bruut geweld door het "vruchtvlees" van ons Universum heen, dat overrijp en sappig al bijna verweekt is.
In dit oorspronkelijk "zwarte gat" ontstaat een vacuüm of luchtledigheid, waardoor de temperatuur tot het absolute nulpunt daalt.
Het nog resterende vruchtvlees wordt hierdoor door het vacuüm naar binnen gezogen en door de ijzige temperatuur aldaar wordt al die materie - inclusief gas en water - uit ons deel van het Universum in een klap tot een nieuwe kern of pit omgetoverd : fusie-energie!
Door die zuigkracht drappeert zich vervolgens de door de Big Bang uitgespuugde en sterk electromagnetische beweeglijke materie om de kern.
Het HeelAl heeft zich als het ware binnenste buiten gekeerd en begint een nieuwe cyclus van leven.
Het begint aan een nieuwe levenscyclus, waarbij het afval van deze levensboom buiten de pit de humus is voor de groei van die wortelpartij in de duisternis en/of het zwarte gat.
Deze humus, die naar de wortels wordt gezogen noemen wij "de melkweg".
Door de ijzige koude aldaar -alle energie wordt gebruikt voor fusie van de humus- blijft er een zeker zuigkracht bestaan.
Die humus is niets meer dan het afval van het sterren-metabolisme of sterren-verbranding.
Dit proces heet zo mooi "stofwisseling" en is in ons lichaam - "versum" aan dit kosmisch proces juist warmte-vrijmaking.
Maar daarom heet het Universum ook Uni en versum en/of heen en weer!
Het is die as, die de "kern van het nieuwe "Zijn" doet groeien en daarmee tevens die buitenwereld schoon houdt.
Zo groeit dat nieuwe leven in de harde kern door middel van langzaam verterende vruchtvlees uit tot… hopelijk tot een nieuwe levensboom.
Hopelijk, want de allezwakste schakel in dit hele proces is de schil van de perzik.
Die schil is de Ego-bast, die dat nieuwe leven moet beschermen.
Valt daar voortijdig een gat in, dan rot het 'vruchtvlees' [het is het vlees wat de vrucht voedt en doet groeien]… dan rot het vruchtvlees weg en komt die kern nooit tot volledige ontplooiing en/of een levensvatbare Big Bang!
Maar de schil van ons Universum bestaat wel uit o.a. de planeten, die al bijna opgebrand zijn en daardoor weinig levenskracht meer van zichzelf over hebben.
Met andere woorden : Die schil is zeer vatbaar voor "rotting" en is al eerder opgebrand dan dat de nieuwe vrucht tot volledige rijping is gekomen.
Misschien voelt U al waar het naar toe gaat!
Om in termen van Oude Wijsheid te spreken, waar ik dit alles van mocht ontvangen : "Het yin [de nacht, het zwarte gat] heeft langer nodig om tot volledige rijping te komen dan het yang [de dag, het vurige of ons lichtend Universum] als beschermheer kan bieden".
Dat is ook de reden dat de vrouw als zijnde het yin van het aardse leven één baktum of te wel ±8 % langer leeft dan de yange man.
Dat is ook een reden, dat dit yinne leven op aarde gaat veryangen [=feminisme] met alle gevolgen van dien. [Zie ook : het menselijk lijden voor Kosmisch welzijn].
Het is wederom het "versum" van het kosmisch proces.
Om dit verschil tussen beide delen van het Universum te overbruggen, dient in eerste instantie de schil aan het einde van dit uitdijingsproces extra gevoed te worden door de humus en/of het vruchtvlees-afval en/of de melkweg.
Hoe het vruchtvlees zelf [ons uitdijende deel] ook in dit beschermingsproces wordt betrokken, laat ik hier voor de eenvoud buiten beschouwing.
Denk nu in Gods naam niet dat ik dit alles van mijzelf heb, want het werd zo prachtig Bijbels verteld als "Uit stof zijt gij geboren en tot stof zult gij wederkeren".
Het komt allemaal uit de black box van die Oude Wijsheid.
Met andere woorden : Dat is het leven op de planeten.
Dat is de progressieve fusie van materie, die door een eigen stofwisseling of metabolisme weer verbrandt.
Door die verbranding ontstaat weer electromagnetische energie en zo wordt die verzwakte schil van de perzik vitaal gehouden.
Misschien lacht U, maar voor die sappige perzik geldt precies hetzelfde!
Dit progressieve vitaliseringsproces gaat net zo lang door totdat…
Epiloog.
Aan het einde van de zesde dag overzag God Zijn Creatie ter bescherming van "de kern van Zijn". "Hij zag dat het goed was en hij liet ze".
Hij had het Universum nagebootst in de schil van die steeds sappiger en weker wordende perzik.
Die schil moest steeds dikker worden en daarvoor creëerde Hij het spiegelleven van "Zijn Heel Al" op de planeten.
Het was een Creatie, die van de gasdamp-fase via de water-fase het materiele leven deed ontwikkelen met als kern… " de mens".
Ook hier weer de omkering en/of het versum van de kosmos.
De mens - het evenbeeld van het yinne zwarte gat - ging steeds materialistischer en harder worden. Hij zou als voorzien - net als het zwarte gat in het Universum - groeien tot het evenbeeld van het HeelAl en aan het einde der dagen zichzelf door middel van een zelfgecreëerde Big Bang van Uranus-energie zichzelf opblazen.
Hij zou zichzelf en daarmee de schil van de perzik opblazen op het moment dat de "nieuwe kern van Zijn" in volledigheid was gegroeid en mocht ontluiken.
Het wordt om met Stepen Hawking te spreken een Big Bang, die vrijwel direct samenvalt met een totale collaps of Big Crunch van het aardse leven.
Het is vrijwel direct, want kosmisch volgt nog een 1000 jarige periode van "vredigheid" voor Moeder Aarde en/of een halve sterretijd.
Dit is mijns inziens aards een verschil van drie dagen en dit is het verschil tussen de Maya-voorspellingen [21-12-2012] en de Bijbel [24-12].
Maar dit is een futiliteit om snel weer te vergeten.
Is het niet het ei van Columbus?
Is het niet het verhaal van de kip en het ei?
Ik zal U niet verhalen wat er in die yange kosmos gebeurt daar dit elders staat beschreven.
Tenslotte noemde God Zijn Kroon op die Creatie mens"dom", omdat…
De mens bij het eten van een perzik niet beseft het Universum in zijn mond te
