Voor wie is de politie er eigenlijk? 26-08-08
Dordrecht
2004: Mijn auto wordt pal voor mijn voordeur gestolen. Omdat de (diesel)wagen was voorzien van startblokkering meld ik bij de aangifte dat deze 2 weken daarvoor bij een autoschadebedrijf was geweest en de medewerkers daar dus over mijn sleutels konden beschikken. Ik dacht dat het misschien goed zou zijn om te registreren. Men wilde dit echter niet in het proces-verbaal opnemen want het was "niet relevant". Nooit meer iets van gehoord.
2004: ingebroken in mijn auto in parkeergarage Spui in Den Haag. De dader laat echter zijn uitkeringsspecificatie in mijn auto achter met daarom naam en adres. Samen met nog een gedupeerde dame ga ik aangifte doen op het politiebureau. Mijn tip om mij autoradio meteen te gaan ophalen, naam en adres immers bekend, wordt niet opgevolgd. Eerst de aangifte. De dame is na 20 minuten alweer klaar met de aangifte, het opnemen van mijn aangifte duurt ruim anderhalf uur omdat ik het uitkeringsbriefje heb gevonden en daarom de recherche erbij komt. Actie ondernemen omdat het bewijs misschien nog aanwezig is doet men niet, wel waarschuwen dan ik een bekeuring krijg als ik niet regelmatig de parkeermeter voor de deur van het politiebureau bijvul wat 2 x nodig blijkt. Nooit meer iets van gehoord.
2007: Mijn moeder wordt in een weekend slachtoffer van bankfraude. Er wordt een kleine € 10.000 van haar rekening afgeschreven middels frauduleus verkregen bankpassen. Direct na constatering op maandagochtend de politie gebeld waarop ik te horen krijg dat ik pas op donderdag aangifte kan komen doen, men heeft het te druk. Nooit meer iets van gehoord.
2008: Ik word voor het relatief kleine bedrag van € 45 opgelicht via Marktplaats. Omdat de verkoper dagelijks onder andere naam dezelfde advertentie plaatst, bel ik de politie om aangifte te doen zodat men deze kwalijke praktijken een halt kan toeroepen. Ik krijg als antwoord dat men geen aangifte op wil nemen omdat dit geen prioriteit heeft. Pas na doorgeschakeld te zijn en veel aandringen mag ik dan aangifte komen doen maar er wordt meteen bijgezegd dat er toch niets mee gaat gebeuren.
Wel krijg ik gemiddeld 1 x per 2 maanden een bekeuring van € 16 voor een snelheidsovertreding van 6 of 7 kilometer op de autosnelweg. Ik woon in een zeer onoverzichtelijke woonerf vol met spelende kinderen waar wettelijk is vastgelegd dat er stapvoets (15km per uur) mag worden gereden. Auto’s rijden hier regelmatig met 30 tot 40 kilometer per uur voorbij terwijl de straat vol zit met “blinde plekken” waarachter kinderen spelen. Als ik dan vraag waarom er hier nooit snelheidscontroles plaatsvinden krijg ik als antwoord dat men dat niet zelf bepaalt (altijd een chef en een chef van de chef enz.).
Ik kan geen enkel respect meer opbrengen voor deze zogenaamde wetsdienaars die helemaal geen zin hebben om zaken op te lossen of burgers te helpen. Het politieapparaat is alleen maar een dependance van het belastingkantoor en het ministerie van financiën.
Frans Müller, Dordrecht
