Een president die toevallig zwart is
NEW YORK - Natuurlijk, de keuze voor Barack Hussein Obama als eerste zwarte Amerikaanse president is historisch te noemen. Vier decennia na het overlijden van ds. Martin Luther King is een van Kings dromen uitgekomen. Maar het zou te gemakkelijk zijn om de overwinning van Obama alleen maar aan zijn kleur toe te schrijven.
Daarvoor heeft Obama de afgelopen maanden te gedisciplineerd campagne gevoerd. Fouten werden er nauwelijks gemaakt door de jonge senator uit Illinois. Hindernissen waren er wel, maar die werden dan vaak op brutale manier genomen. Zo maakte hij dit voorjaar indruk met zijn toespraak over de positie van de burgerrechten in de Amerikaanse samenleving. Dit om te verklaren waarom hij de afgelopen jaren een innige band had met de omstreden dominee Jeremiah Wright. Een toespraak die hem uiteindelijk alleen maar lof opleverde. Maar meer dan zijn huidskleur is een kenmerk van Obama dat hij nu al vier jaar lang een consistente boodschap van verandering en eenheid verkondigt.
Dat begon bij de Democratische conventie van 2004 waarin hij voor het eerst zijn idee introduceerde dat er geen Democratisch noch een Republikeins Amerika, maar alleen een Verenigde Staten van Amerika is. Dat eindigde gisteravond in Chicago waar hij, nu de stofwolken van de verkiezingsstrijd neerdalen, met dezelfde boodschap opnieuw opriep tot eenheid. De verkiezingsuitslag geeft hem wat dat betreft wind in de rug. Sinds Lyndon Johnson is geen Democraat met zo'n afgetekend verschil tot president gekozen. Obama won in staten die al veertig jaar Republikeins waren. Dat geeft hem draagvlak bij het uitvoeren van zijn soms controversiële plannen. Draagvlak dat hij alleen kon verkrijgen doordat zijn boodschap van verandering en hoop een gewillig oor vond. Zijn huidskleur speelt daarbij geen rol. Obama is dan ook geen zwarte president, maar een president die toevallig zwart is. En daar ligt de sleutel van zijn succes.
