Onlangs las ik dat in de Segunda Región hier in Chili om 02:00 ‘s nachts een aardbeving is geweest. Het was er een met een kracht tussen de 2 en 6 graden op de schaal van Mercalli In Mercalli’s termen betekend een aardbeving met een kracht van 6: “Zij die slapen worden wakker geschud
De rillingen gingen door mij heen. Aangezien ik in Chili geboren ben ken ik het natuurfenomeen ‘aardbevingen’ maar al te goed. De zwaarst geregistreerde aardbeving sinds 1900 van onze planeet heb ik ook meegemaakt. Dat was de wereldberuchte aardbeving van 1960 van Valdivia. Een ronduit verwoestende serie van bevingen. Ruim 4000 doden, 3000 gewonden, meer dan 2 miljoen daklozen en meer dan een half miljard dollar schade in het zuiden van Chili. De met de aarbeving gepaarde gaande zeebeving veroorzaakte zowel in Chili als in Hawai, Japan, de Verenigde Staten, Australië, Nieuw-Zeeland, Philipijnen voor honderden miljoenen dollars schade en meer dan 200 doden.
Wij beleefden daar toen twee dagen van zware aardbevingen. Op 21 mei werd Concepcion ‘s mijn toenmalige woonplaats ochtends om 06.02 uur getroffen door een aardbeving met een kracht van 7,25 (Richter). Het was de eerste van een lange serie schokken.Bij de eerste beving lagen wij allemaal nog in bed. Mijn moeder rukte mij uit bed terwijl mijn vader op blote voeten door het huis rende om de voordeur open te zetten. Onderweg liep hij dwars door de glasscherven van de inmiddels van de muur gerukte medicijnkast. Bloedend uit beide voeten bereikte hij de voordeur... te laat. Muurvast, geen beweging in te krijgen. We stonden met z’n drieën achter die deur terwijl de aardbeving voortduurde, eindeloos lang, zo leek het. Daarna stilte. Snel daarna verscheen de hele buurt op straat. Wij beukten op de deur en riepen om hulp. Het duurde even voordat de buren doorhadden dat wij ons huis nog niet hadden verlaten. Met een paar man hebben ze op de voordeur staan rammen en eindelijk schoot het los. Wij waren vrij, naar buiten, de straat op. Slechts een half uur na de eerste klap kwam de tweede, net zo zwaar als de eerste. Bang voor nog meer aardschokken brachten wij de hele dag op straat door, net als alle andere mensen. Ook ‘s nachts gingen wij niet terug naar binnen. De volgende middag, het was 22 Mei, sloeg de paniek pas echt toe. Het was even voor drie uur. En de aarde schokte opnieuw heftig.
Slechts enkele minuten na deze aardebeving zou Valdivia getroffen worden door, zo bleek later, de zwaarste aardbeving ooit, 9,5 op de schaal van Richter. Dat was op 22 Mei 1960 om 15.11. De aarde in dat deel van de wereld zou nooit meer dezelfde zijn: De rivieren veranderen hun loop, nieuwe meren werden geboren, bergen bewogen... het aanzien van de aarde werd rigoureus veranderd.
