Hades
Diep in de duisternis van de onderwereld woonde Hades. Hij kwam bijna nooit in het rijk der levenden. Naast hem, in het rijk der doden, zaten drie Moiren. Zij hadden de meest belangrijke taak in de Hades, zoals de onderwereld ook werd genoemd. De eerste Moire vlocht de levensdraad van een persoon, hij/zij werd geboren. Tijdens het ouder worden werd de levensdraad steeds strakker aangespannen door de tweede Moire, en de derde Moire knipte de draad door als de tijd gekomen was en de eigenaar stierf. De dode wordt dan begraven en krijgt een muntje, de obolos, onder de tong, om Charon, de veerman te betalen. Anders komt de dode niet over de Styx, de onderwereldrivier, en moet voor eeuwig dwalen. Als hij de Styx over is, komt een driekoppig monster, de Kerberos zijn hol uit, om te kijken of je wel echt dood bent. Kerberos zorgt er ook voor, dat de doden de Hades niet verlaten. Op Aarde zijn er enkele plaatsen waar je als levende de onderwereld in kan. Als de dode dan eindelijk in de onderwereld is, komt hij voor de drie rechters, Minos, Rhadamanthys en Aiakos, zonen van Zeus. Zij bepalen in welk gedeelte van de Hades je terechtkomt. Niet iedere dode ging naar de Hades, enkelen die heel goed geleefd hadden, mochten naar de Elyseïsche velden, waar het altijd zomer was. De zielen konden an weer terug komen op aarde, als nieuw mens. Als je drie keer door de rechters naar de Elyseïsche velden mocht, dan had je het verdiend om naar de Eilanden van de Gelukzaligen te gaan. Geen pijn en moeiten, en je hoeft nooit meer terug naar de aarde. De echt slechte mensen kwamen in de Tartaros terecht, het rijk van de Erinyen. De Erinyen zijn oude vrouwen, met slangen in het haar, en lange scherpe tanden. Zij kwellen de doden op alle mogelijke manieren. Over die plaats worden door de Hellenen enkele verhalen verteld, de bekendste zijn die van Tantalos, Sisyphos, Ixion en de Danaïden.
Tantalos
Tantalos was een rijke Lydische koning. Hij mocht van Zeus aan de tafel op de Olympus zitten, en kreeg geheimen te horen van de goden. Tantalos verraadde echter de geheimen van Zeus en stal nectar en ambrozijn, om er zijn vrienden van te laten proeven. Hij deed nog iets ergers: Hij wilde de alwetendheid van de goden testen, dus toen ze eens bij hem in het paleis aten, zette hij hun zijn in stukken gesneden zoon Pelops voor. De goden waren ontzet, en aten geen hap, behalve Demeter, die ontdaan van de ontvoering van Persephone een stuk schouder opat. Zeus toverde de ledematen weer ineen, en liet hem nieuw leven in blazen door Rhea, de Godenmoeder. Tantalos werd vreselijk gestraft in de Tartaros. Hij staat in het water, dat tot zijn lippen buigt, maar als hij wil drinken, dan zakt het water weer. De verrukkelijkste vruchten hangen binnen handbereik, totdat hij een van die vruchten wil plukken, dan buigen de takken omhoog zodat hij er net niet bij kan.
Sisyphos
Ook Sisyphos kreeg een verschrikkelijke straf. Hij was de eerste koning van Korinthe, en berucht om zijn hebzucht. Hij doodde en beroofde reizigers die door zijn land trokken, maar het ergste wat hij deed, was dat hij aan Aigina's vader vertelde dat zij was geschaakt door Zeus. Dit maakte Zeus zo woedend, dat hij een dienaar van de Hades op Sisyphos afstuurde, Thanatos (Grieks 'de dood'). Sisyphos was zo brutaal om Thanatos vast te binden, en bij zich te hoeden. Toen er een tijd lang niemand stierf, werd Hades ongerust, en bevrijdde Thanatos, en nam gelijk Sisyphos mee. Sisyphos, die nu moest sterven, beval zijn vrouw om hem niet te begraven. Bij de Styx aangekomen, weigerde Charon om Sisyphos over te zetten. Sisyphos smeekte bij Hades om hem terug te laten gaan, en zijn begrafenis op te eisen. Hades liet hem gaan, totdat bleek dat Sisyphos van plan was niet terug te gaan. Toen kwam Hades hem voorgoed halen, en kreeg de volgende straf: Met inspanning van al zijn krachten moest hij een zwaar rotsblok tegen een berg op duwen, en als hij boven was, rolde de steen er aan de andere kant weer van af, en moest hij overnieuw beginnen.(/p>
Ixion
Ixion was de eerste op aarde, die een bloedverwant doodde, namelijk zijn schoonvader toen die de bruidsschat kwam opeisen. Zeus reinigde hem van zijn wandaad en nodigde hem uit aan de godentafel. Daar maakte Ixion Hera het hof. Zeus maakte toen een schijngestalte van Hera, Nephele, bij wie Ixion vader werd van de eerste Kentaur. Ixion dacht dat hij echt de minnaar was van Hera en snoefde daarover op aarde. Dit maakte Zeus woedend en hij bond hem aan een gloeiend rad in de Tartaros, dat voor eeuwig ronddraait.
De Danaïden
Danaos en Aigyptos waren tweelingbroers. Aigyptos kreeg 50 zonen, Danaos 50 dochters. Die dochters heetten de Danaïden, naar hun vader. Aigyptos stelde een huwelijk voor tussen de neven en de nichten, maar na raadpleging van een orakel vernam Danaos dat Aigyptos de Danaïden wilde doden. Hij vluchtte naar Argos, waar hij volgens het orakel koning zou zijn. Het volk van Argos stond achter hem, en de oude werd afgezet. Aigyptos schrok, toen hij hoorde hoe goed zijn broer het had. Dus stuurde hij een delegatie naar Argos, om alsnog het huwelijk te sluiten tussen de Danaïden en Aigyptos' zonen. Danaos weigerde, en de stad werd belegerd. Aangezien er nog geen watervoorziening was, hielden ze het niet lang uit. Hij stemde dus toch toe met het huwelijk. Danaos gaf aan zijn dochters elk een lange haarnaald, waarmee zij hun echtgenoten doodden, voordat die het deden, behalve Hypermnesta, die haar man hielp vluchten. Toen riep Danaos een hardloopwedstrijd uit, en de deelnemers mochten een dochter uitzoeken om mee te trouwen. Alle negenenveertig Danaïden kregen een nieuwe man, en Hypermnesta werd herenigd met haar gevluchte man. Het ging zo goed met Argos, dat de bevolking de stad naar hun heerser, Danaoi, noemde. Al het gebeurde leek vergeten, maar toen de Danaïden stierven, werden ze veroordeeld voor eeuwig water te scheppen uit een bodemloos vat.
Orpheus en Eurydike
Éénmaal werd de ijzeren wet van de Hades verbroken en de hele orde werd vestoord, iets wat onmogelijk was dacht men tot op dat moment. Het verhaal gaat over Orpheus, een Muzenzoon die van Apollo een lier had gekregen. Zijn muziek was zo betoverend, dat ieder mens die het hoorde er beter van werd. Ook Najaden en Dryaden, bosnimfen, luisterden naar zijn muziek, en dansten voor hem. Eurydike viel vooral in de smaak bij Orpheus. Maar het geluk bleef uit, op de huwelijksdag stierf Eurydike door de beet van een adder. Orpheus ging haar achterna het dodenrijk in. Bij de Styx aangekomen, begon hij zo ontroerd te spelen, dat Charon bezweek voor zijn muziek en hem overzette en dat Kerberos terug kroop in zijn hol. Hij bleef voor Hades' troon staan en speelde een ontroerend lied over Eurydike. Het klonk zo droevig, dat het zelfs tot in de Tartaros doordrong. Tantalos vergat zijn honger en dorst, Sisyphos ging op zijn steen zitten, het rad van Ixion stond stil en de Danaïden zetten hun kruiken neer. Hades zwichtte voor de deemoedige muziek en liet Eurydike gaan, op voorwaarde dat Orpheus voorop zou gaan en niet achterom zou kijken naar Eurydike. Hij liep de Hades weer uit, maar begon steeds meer te twijfelen. Hij keek toch om en zag nog net Eurydikes schim verdwijnen. Hij keerde gelijk om, maar ditmaal was Charon onverbiddelijk. Na zeven dagen van hoopvol rondzwerven bij de Styx, keerde hij bedroefd terug. Hij speelde niet meer en schonk nergens meer aandacht aan. Zijn vroegere publiek werd daar zo kwaad over, dat ze hem in stukken scheurden en in de rivier wierpen. Op Lesbos spoelden zijn lichaamsdelen aan, waar de Muzen op Apollo's bevel zijn ledematen opzochten en onder de Olympos begraven. Orpheus' ziel ging naar de Elyseïsche velden, waar hij herenigd werd met Eurydike.
