Ontstaan namen Wekerom en Ede..
Zonnecultus Ede
Ik heb een aantal krantenartikelen uit 1985 gekregen van een kennis, waarin de begin geschiedenis van Ede beschreven staat. Deze artikelen zijn geschreven door de heer P.C.W. Pel, een toenmalige boekhandelaar en tevens amateur-archeoloog in Ede, die zeer geïntereseerd was in het ontstaan van Ede en hoe mensen in die tijd hier leefden. De ideeën die de heer Pel aangeeft in zijn artikelen zijn wetenschapelijk nagegaan door journaliste mevr. Koops en archeoloog de heer Zuurdeeg. Voor zover zij na konden gaan is de theorie van de heer Pel niet onmogelijk.
Uit deze krantenartikelen wil ik graag een aantal dingen aanhalen, omdat zij zeer interessant zijn en een totaal ander licht werpen op het vroegere Ede.
Bij het begin van zijn ontstaan 4000 jaar geleden, was Ede een vissersdorp en lag het aan de grens van uitgestrekte moeraswouden. Het was een prima plek om zich te vestigen. Er was genoeg wild etc. om van te leven. Men heeft grote kennis van de natuur rondom zich en men denkt zeer magisch. Het stamverband is groot en met de gestorven voorouders voelt men een grote verbondenheid. Grote voorgangers worden in grafheuvels aan de aarde toevertrouwt. Het volk dat hier leeft houd er een zonneculus (vergelijkbaar met die van Stonehenge) op na.
Deze visie van de heer Pel vindt zijn oorsprong bij de oude legende van “het Witte Wief van Kernhem”. In zijn visie handelt het niet om een verbitterde jonkvrouw, maar om een priester of priesteres die hier ongeveer 3500 jaar geleden woonde, en de opdracht had om op 21 maart en 21 september het opgaan van de zon gade te slaan. Op deze twee hoogtijdagen verschijnt de zon namelijk precies uit “het Doolhof”.
“Huize Kernhem” zou in die tijd een versterkte boerderij geweest zijn.
Ervoor, op het oosten, ligt een lange laan, tevens leylijn, met op het eind een grote heuvel (Zonnetempel) met wat rondlopende paadjes eromheen, “het Doolhof” genoemd. Een stukje ervoor ligt ”de Bloedsteen”, volgens sommigen zijn daar mensen en dierenoffers uitgevoerd. Maar het kan ook zo zijn dat de steen macht gaf aan iemand die erop ging staan, etc.
Twee keer per jaar probeerde men de harmonie tussen hemel en aarde te herstellen. Daarom bouwde men ”de Zonnetempel”. Hoe zag zo’n tempel eruit? Het ging erom een plaats te vinden waar de zon op een vaste tijd mee verbonden was. Met magische handelingen hechtte men dan de zon aan de plaats om op die manier een verbinding tussen hemel en aarde tot stand te brengen.
Men had een vertrekpunt “de Drieakkers”, een observatieplaats “Kernhem” en een Zonneheuvel nodig. Deze staat midden in “het Doolhof”. Twee maal per jaar op de 21 maart en 21 september komt de zon precies in het oosten op. Staat men op die momenten bij “Kernhem” dan ziet men de zon als het ware uit “het Doolhof” geboren worden.
De bedervaart naar de tempel begon ‘s nacht. Men liep vanuit Ede, naar “de Drieakker”, de toegang tot de Zonnetempel. Op de juiste tijd liep men naar het oosten en bij “Kernhem” werden ceremoniële handelingen verricht. Hierna ging men verder naaar het oosten. Bij “het Doolhof” aangekomen begon men om de heuvel de voorgeschreven ommegangen te lopen. Deze bestonden uit cirkels, dubbele cirkels of achten. Daarna keerde men terug naar “Kernhem” en wachtte op het wonder. Het op komen van de zon vanuit “het Doolhof”.
De Zonnetemplel van Ede kreeg steeds meer vermaardheid en uit heel de omringende wereld ging men mee doen aan dit gebeuren. Niet alleen uit geloofsoverwegingen maar ook omdat de plek bekent stond/staat om zijn goede invloed op zowel lichaam als geest. Dit is niet zo vreemd want precies van “huize Kernhem” naar en over de Zonnetempel loopt een zeer positieve leylijn, iets achter de Zonnetempel kruist een andere leylijn deze lijn weer. Dit is goed te zien aan de omliggende bomen.
Uit de oude bede die men uitsprak tijdens de omgegang: zon-keer-om, keer-weer-om kan men begrijpen hoe de namen Kernhem (kerum) en Wekerom onstaan zijn.
Volgens de visie van de heer Pel was Ede op het hoogtepunt van haar bestaan een belangrijk centrum van de zonnecultus.
De hier beschreven Zonnetempel, het Doolhof, de Bloedsteen, “huize Kernhem” en de leylijn van “Kernhem” naar en over de Zonnetempel zijn nog steeds goed te zien.
De Bloedsteen ligt net naast het pad, het pad is de leylijn die van “Kernhem” naar en over de Zonnetempel loopt. De achterste verhoging op de foto is de Zonnetempel en hieromheen loopt “het Doolhof”, wat eigenlijk geen echt doolhof is maar duidelijk een aantal omgegangen.
Ik heb genoten van de artikelen van de heer Pel en ben er zelf van overtuigd dat deze kloppen gezien hetgeen er te zien is en het gevoel dat je krijgt als je op deze plekken loopt.
