Getekend voor het leven.....
Mijn inspiratie bron, mijn weg ingeslagen zonder nauwelijks wat te zien door een waas voor mijn ogen.
Ik had zelfs de kracht niet op op te geven, ik leefde mijn leven om samen te sterven.
ik heb bergen beklommen samen met mijn maatje, niets was teveel maar merkte ik was op, een maatje gevonden te hebben die doorhad dat ik moe was moe van het vechten maar waar hij verscheen scheen de zon voor me.
Elke dag vrolijk te zijn en weer moed te vinden ook al was het niet fair wat er gebeurt is, iemand dicht bij me te hebben maakt me vele malen sterker vele malen vrolijker ik kwam weer tot leven ik werd weer sterk.
beseffend dat ik iemand tegen was gekomen voor wie ik wil sterven beseffend iemand tegen gekomen te zijn die voorbestemd was, mijn noodlot heb ik steeds het hoofd geboden maar dit was mijn idee van geluk vinden elke door te gaan tot het eind, maar nu hoeft het niet meer ik zal aankomend januari beginnen met het opstarten van de rechtzaken om de waarheid boven te gaan laten komen.
Ik was vleugellam, ik kon niet meer vliegen en had de kracht niet meer op zelfs op te geven maar de weg in mijn leven gaat door als een lopende band ik klom bergen op die niemand durfde te beklimmen ik zag een licht dat feller was dan de zon, ik werd gehaald maar mijn noodlot was nog niet daar ik mag nog even doorgaan om deze weg af te mogen maken, ik heb deze dagen deze maanden en deze jaren de allermooiste mensen ontmoet die ik ooit mocht wensen, vaak werd ik keihard geconfronteerd dat de wereld inderdaad niet eerlijk in elkaar zit maar ik moest door, ik moest door op mijn weg ik kon niet terug want dat zou mijn dood betekenen maar nu , nu vier jaar later beseffende dat ik iemanmd tegen gekomen ben die exact in mijn spiegelbeeld leeft iemand tegen gekomen te zijn dat ik dacht dat die de ware was maar mijn gedachte fout was , hij was puur gekomen mij allert te maken hoe oneerlijk de aarde in elkaar zat en ik ... ik wilde niet . ik wilde niet luisteren naar hem nu ... nu het licht gedoofd was van mijn zaak en ik werkelijk alles kwijt ben geraakt besef ik waarom dit gebeurd is in MIJn leven waarom ik mensen tegen kom op mijn weg, mensen op kruispunten staan die vaak een verkeerde weg inslaan maar het leven gaat door, we leven elk ons leven om samen te sterven om samen te genieten in de diepste holtes van de nacht de zon zelfs te laten schijnen maar zelfs dat was onbereikbaar, we wilden niet geloven dat leven eeuwig is we wilden niet openstaan voor een te zijn met een engel, maar mensen te vinden in mijn leven die mij het licht weer lieten doen schijnen en mij weer de moed te geven te dansen op de wind te luisteren naar de golven te spreken met de meeuwen, te zien als ijs, en te voelen als water, altijd vrolijk te willen zijn was mijn geheim mijn ware ik te verbergen achter een lach, een wil te verbergen zodat niemand zag dat ik van binnen diep beschadigd was maar diep van binnen voel ik me apetrost een Nederlander te zijn en ik zal door gaan tot het licht straks dooft want mensen die niet de beste intentie,s hadden met mijn kunnen , mijn zien , mijn doen beseffend dat de aarde niet fair in elkaar zit maar nu de kracht weer te vinden in mezelf om straks samen te mogen gaan sterven samen te mogen gaan genieten want wat is Nederlands als wij niet samen mogen juichen, niet samen mogen huilen, niet samen de wereld mogen delen in onze kennis.
Ons nederland is de hartslag van deze aarde en ik heb me voorgenomen nu de strijd aan te gaan om gerechtigheid boven te laten komen de waarheid aan het licht te laten komen en ja de strijd aan te gaan met de nederlandse staat, niet om te winnen niet vanuit haat maar puur om te mogen gaan overtuigen dat dit systeem zoals we dit nu hebben niet werkt, criminelen die we het hoofd moeten bieden, slachtoffers die dubbele straf krijgen terwijl ze hulp zouden verwachten, ik heb altijd iederen mijn hart gegegeven mijn ziel laten luisteren, ik zal altijd iedereen bij me dragen tot het licht straks dooft.
Ik ben me aan het voorbereiden op een zeer harde strijd die komen gaat, gerechtigheid zal zegevieren wetende dat je niet meer bij dat einde zal kunnen zijn.
smorgens wakker te worden niet meer te weten of je savonds wel mee kan maken, ik miste mijn vleugel om te mogen vliegen ik miste de mensen om me heen die me de weg wijsten maar nu die juiste weg gevonden te mogen hebben maakt me zo intens blij.
ik voel de verplichting te gaan knokken voor gerechtigheid om te laten zien hoe corrupt instanties bezig zijn, om te laten zien hoe gemeen mensen zijn als je in nood zit, hulp te vragen bij de fiscus maar een trap na krijgen met een fikse boete, om te laten zien hoe mensen zijn als ze geld kunnen verdienen over de rug van die ander nee ik heb me voorgenomen dat ik dit MOET doen ongeacht of ik dit overleef of niet.
ik ben niet bang te gaan op de weg die voor me openligt, de weg zal vreselijk moeilijk zijn maar zal hem met opgeheven hoofd gaan bewandelen hopende dat eens , eens dat maatje weer in mijn leven mag gaan verschijnen die ik mocht vertellen het verhaal van de vlinder, want ja als je ergens in gelooft zal je het zien dat het waarheid word geloven want is vasthouden, geloven is samen zijn , geloven is samen genieten geloven is samen delen maar ook samen huilen. ik zal de strijd aan gaan ongeacht mijn gezondheid en ik hoop dat met mij die mensen mee gaan helpen goodnes weer terug te laten komen op moeder aarde, ik ben de weg van happiness ingeslagen om ik nu weet , nu weet en besef dat als ik weer van deze weg afloop ik nog dieper kan vallen dan ik al gedaan had door niet te willen luisteren, te luisteren naar je boodschappers om samen die weg te blijven bewandelen maakt mij intens blij en hoop dat ooit mijn weg weer gekruisd mag worden door die persoon weer tegen te komen die mijn hart heeft geraakt en mijn ziel weer heeft doen verwarmen.
en inderdaad leeftijdsverschil of afstand, tijd of geaardheid maakt niet uit het gaat om de zielsconnectie dat contact is niet te onderwerpen want dat is gestuurd door het universum en ik ... ik ben weer doorgegaan op mijn weg hopende hem ooit weer eens tegen te komen op mijn weg om samen die vlidner te zien vliegen om samen straks te mogen gaan kijken naar boven.
m,aar ja we leefden beiden ons leven en die grote zeilschepen om die mooie grote oceaan die elkaar even aan mochten tikken zijn weer doorgegaan op hun koers hopende dat ooit een van die schepen terug zal komen...
Ik draag je altijd bij me tot het licht straks dooft..
Dit beschreven stuk is opgedragen als dank voor de mensen die de laatse jaren in mijn leven zijn gestapt om even een te mogen zijn met me even te mogen genieten samen met mij even te mogen dansen op de wind en te mogen delen wat de meeuwen onbs willen vertellen, ik weet dat als het straks over is ik overal ter wereld dat licht weer zal mogen laten schijnen en de juiste weg weer bewandelt zal worden vooral de persoon die de afgelopen maanden in mijn leven is gestapt heeft mijn hart en ziel dieper geraakt dan ik ooit mocht dromen en denken.
maar dit was de laatste keer dat ik op iemand wacht want tijd is iets wat doortikt en geen wonde heelt echter de trein van je leven in te stappen om vergeving toe te laten is de mooiste stap in je leven te beseffen dat de weg der happines voortbestemming is en ervoor wegrennen dodelijk zal kunnen zijn dat heb iki aan den lijve ondervonden en die boodschap wil ik erg graag doorgeven, luister als er ooit eens iemand openeens op je pad verschijnt en een boodschap voor je heeft want die boodschap is gesturud vanuit boven wees allert en luister en pleasse wees niet eigenwijs want wegrennen is dodelijk, zo op een eerste moment lijkt alles te lukken alles te gaan zoals jij wilt maar even later alles in elkaar te zien klappen is een kloof waar vrijwel niemand meer uit zal kunnen kruipen en ik , ik heb dat toch gedaan door de juiste hand aan gereikt te krijgen die mij uit die diepe kloof heeft getrokken.
bedankt voor het even samen mogen zijn.
ik ben de weg ingeslagen ongeacht ik nauwelijks wat kon zien, de kracht zelfs niet meer te hebebn op te geven maar leven gaat door mensen samen te mogen sterven om samen die bergen te mogen gaan beklimmen.
ik geloof in het eeuwige leven want door de waarheid vanuit het verleden steeds te begraven zal de zon nooit meer schijnen want het leven is niet fair maar ik zal gaan dansen op een zilver groot tapijt en te gaan dromen om weer iets te doen wat niet mocht, waar jij verscheen scheen de zon en ja ik was dolgelukkig dat die persoon in mijn leven was gebracht maar doorte gaan op mijn weg omdat leven me daar heen stuurt hopende dat die persoon achter me aan zal komen rennen want anders anders zal het te laat zijkn doordat het licht gedoofd zal zijn.
dirk christians
